ShinobisPath

Akkan

Administrator

Dołączył: 2019-02-07

Liczba postów: 7

Prastary Las

Prastary Las

Kultura:
Żyjący w cieniu wielkich puszcz ludzie cenią sobie spokój. Prawieczny las uczy pokory i szacunku do natury, która potrafi obłaskawić ludzi w plony, ale również odebrać to, co dała, jeśli zostanie rozgniewana.
Przez bogactwo fauny i flory tutejsi mieszkańcy wykształcili w sobie niezwykłą wrażliwość. Choć rodziny shinobi, które władają tymi terenami, strzegą swoich sekretów, to nie sprawiają wrażenia zamkniętych na innych.
Mimo wrażliwości na naturę ich otaczającą, ludzie w Prastarym Lesie nie są mięczakami. Walka z drapieżnikami, dziką naturą i niedawne wojny, zahartowały ludzi w wystarczającym stopniu.
Ludzie są bardzo uduchowieni. Regularnie oddają cześć bogom związanym z naturą, a w ich domach znaleźć można często małe ołtarze im poświęcone.
Mieszkańcy Prastarego Lasu, a dokładniej poszczególnych wiosek, czują między sobą silną więź. Jak drzewa w lesie splątują swe korzenie, tak oni są ze sobą mocno związani i to buduje ich siłę i jedność.
Członkowie klanu Nara charakteryzują się lenistwem. Niechętnie podejmują jakiekolwiek działania fizyczne. Lubią spędzać czas statycznie, na rozrywkach umysłowych. Są niezwykle cenieni za swoją inteligencję i zmysł strategiczny.
Aburame są najbardziej zamkniętym Rodem w Prastarym Lesie. Skryci i niewylewni, najchętniej odrzuciliby wszelkie kontakty z innymi i spędzali czas w towarzystwie swoim i swoich robaków. Skutkuje to niechęcią większości mieszkańców Prastarego Lasu. Nie są jednak samolubami, stawiając dobro Rodu wysoko w swoim systemie wartości.
Ludzie z prastarego lasu mają miękką, śpiewną wymowę (przypomina brzmienie języka koreańskiego).

Tradycje:
Jako że lud Prastarego Lasu oddaje cześć wielu bóstwom i pomniejszym bożkom, święta im poświęcone są bardzo częstym zjawiskiem. W jeden dzień odbywać się może nawet kilka różnych świąt w różnych osadach. Wiele świąt może pokrywać się ze świętami w innych prowincjach, ale ich przebieg może być zgoła odmienny.
Ludzie nie uznają cmentarzy. Człowiek rodzi się z natury i naturze jest oddawany. Zamiast tego na grobie poległego sadzone jest nasiono drzewa bądź innej rośliny. Po pochówku wszyscy bliscy zapalają w otwartych oknach kadzidełko, co ma ułatwić połączenie się ducha zmarłego z naturą.
Kobieta, chcąc okazać uczucie swojemu potencjalnemu partnerowi, samodzielnie szyje dla niego chustę z roślinnymi ornamentami. Przyjęcie jej oznacza odwzajemnienie uczuć.
W sztuce ludzi Prastarego Lasu, największą rolę odgrywa rzeźbiarstwo, a zaraz po tym muzyka. Przy czym wydarzenia w niej opisywane często przedstawiane są w sposób abstrakcyjny i oderwany od rzeczywistości. Sama sztuka jest żywa i kolorowa, bez względu na jej formę.
Baśnie i legendy odgrywają znaczną rolę w kulturze Prastarego Lasu. Najstarsi ludzie, cieszący się największym szacunkiem wśród rodaków, przekazują je następnemu pokoleniu ustnie, bądź spisują.
Bogactwo kultury i tradycji Prastarego Lasu sprawia, że nawet u pojedynczych rodzin tradycje mogą się od siebie różnić. Często tradycje te są całkowicie odmienne między sąsiednimi wioskami.
Najbardziej charakterystycznymi składnikami lokalnej kuchni jest dziczyzna, specyficzne dla tej kuchni jest mnogość przypraw. Popularne w tych terenach są herbaty z ziół takich jak mięta czy melisa.
Domy budowane są w przestrzeniach pomiędzy drzewami, co definiuje ich konstrukcję. Często są wielopiętrowe, a ich wyższe części opierane są o grube pnie drzew. Są też bardzo stabilne przez system korzeni wzmacniający fundamenty. Oczywiście tworzone są z drewna.

Wierzenia:
Jurōjin – jeden z siedmiu bogów szczęścia, taoistyczny pustelnik uosabiający długowieczność. Wyobrażany bywa jako sędziwy starzec z laską, do której przywiązany jest zwój. Czasem towarzyszy mu czarny jeleń, będący symbolem długowieczności.
Amenominakanushi – jedno z trzech bóstw, które wyłoniły się jako pierwsze "w czasie, gdy powstawały niebo i ziemia". Amenominakanushi uważany jest przez niektórych za "boga początku".
Popularnymi świątyniami są tu również świątynie bogów takich jak Izanami i Izanagi, Amaterasu czy Susanoo. Łatwo tutaj jednak też o kaplice pomniejszych bóstw, jak i tych maluczkich, które w wielu kulturach zostały zapomniane.