ShinobisPath

Akkan

Administrator

Dołączył: 2019-02-07

Liczba postów: 7

Samuraje

Lazurowe Wybrzeża

Kultura:
Kodeks Bushido jest wyznacznikiem postępowania dla samurajów i zwykłych ludzi z Teiz i Yinzin.
Ze względu na neutralność polityczną prowincji, ludzie wiodą spokojne życie bez obaw o własne bezpieczeństwo. Lecz kiedy zajdzie potrzeba, są w stanie chwycić za broń i walczyć o swój dobrobyt.
Ludzie są wierni swojemu przywódcy i darzą go wielkim zaufaniem.
Mieszkańcy Lazurowych Wybrzeży są ludźmi twardymi, nie stroniącymi od ciężkiej, uczciwej pracy.
Każdy mieszkaniec jest równy, bez względu na pełnioną funkcję czy status majątkowy. Na Lazurowych Wybrzeżach docenia się równie mocno wysiłek rolników, rybaków czy samurajów.
Mieszkańcy potrafią odnaleźć balans pomiędzy sferą fizyczną a duchową. Równie wielką wagę przywiązują do rozwoju fizycznego, jak i intelektualnego, stąd Lazurowe Wybrzeże słynie ze swych licznych wierszy czy malunków, często inspirowanych przyrodą, którą szanują i o nią dbają.
Kobieta wykonująca zawód samuraja jest rzadkością i często nie jest akceptowana przez społeczeństwo. Kobiety powinny wykazywać się większą skromnością i elegancją od mężczyzn, a także być bardziej ułożonymi. Często ich piękno jest inspiracją dla artystów. Kobiety pełnią tutaj wiele ról niewymagających wysiłku fizycznego.
Specyficzna maniera mowy mieszkańców Lazurowych Wybrzeży jest rozpoznawalna z uwagi na nieprzyjemność w brzmieniu, akcentowanie nosowych głosek i brak płynności. Szybkomówiącego mieszkańca prowincji zrozumie w zasadzie tylko jego krajan.

Tradycje:
Kobiety od małego uczone są sztuki tańca, kaligrafii, szycia oraz grania na wybranym przez siebie instrumencie, a te pochodzące z rodów wojskowych również sztuk walki.
Bronie w rodzinach samurajskich przekazywane są z pokolenia na pokolenia. Jednakże młody samuraj otrzymuje swoją broń od swojego Mistrza, bądź rodziny, dopiero po przejściu szkolenia.
Broń samuraja jest częścią jego samego. Stąd często broniom samurajskim nadaje się imiona. Uważane jest, że chowają one w sobie mądrość przodków i ich doświadczenie.
Święto Jizo na Teiz urządzane jest wczesną jesienią na zakończenie plonów. Oddaje się wtedy część plonów w ofierze w świątyni bóstwa, co ma zapewnić dobrobyt na przyszły rok. Wieczorem, tego samego dnia, rodziny zwykły zasiadać do wspólnej kolacji, żeby spędzić czas w gronie rodziny i podziękować bogom za ich łaskę.
Święto Fal organizowane jest późną wiosną dla uhonorowania rozkwitu natury oraz w celu proszenia bóstw o pomyślne plony i połowy. W małych, rolniczych wioskach organizowane jest puszczanie koszyków na morze ku czci Ebisu. Często w tych koszykach układane są dary dla bogów w postaci kwiatów i innych elementów przyrody. W większych osadach organizowany jest w tym czasie festiwal.
Najbardziej charakterystycznymi składnikami lokalnej kuchni są ryż oraz ryby słonowodne.
Najczęściej wykorzystywanymi materiałami jest drewno i gruby pergamin. Mieszkańcy lubią też posiadać własne przydomowe ogrody, odpowiednie do wielkości domostw. Duża część mieszkań jest parterowa i z małą ilością pomieszczeń, przedzielanych parawanami bądź przesuwanymi drzwiami. Jedynie największe rezydencje budują mocniejsze, oparte na piętrach, konstrukcje.

Wierzenia:
Bishamon (Bishamonten) na Yinzin – jeden z siedmiu bogów szczęścia. Przedstawiany jest w zbroi i w hełmie. W jednej ręce trzyma dzidę, w drugiej złotą pagodę. Główny obrońca panteonu i szlachetny wojownik. Jeden z Czterech Niebiańskich Królów, strażnik północy
Jizō na Teiz – spopularyzowany jako opiekun dzieci, podróżnych, ciężarnych kobiet oraz ludzi znajdujących się w niebezpieczeństwie. W okolicach rolniczych uważany za bóstwo opiekujące się plonami. Na wsiach identyfikowany bywa z lokalnymi bóstwami płodności. Wyobrażany jest jako mnich o łagodnej twarzy. Przydrożne posągi Jizō niejednokrotnie ubierane są w fartuszki, śliniaczki i czapeczki, a przed nimi układa się piramidki z kamieni.
Ebisu – jeden z siedmiu bogów szczęścia. Opiekun kupców, rybaków i rolników. Według niektórych podań jest on nieudanym dzieckiem pary demiurgów spławionym przez niezadowolonych rodziców w koszyku na morze. Przedstawiany jest jako roześmiany człowieczek z wędką w ręce i rybą pod pachą.
Hotei – jeden z siedmiu bogów szczęścia. Patron artystów, rzemieślników, kupców i gejsz. Przedstawiany pod postacią grubego, śmiejącego się mnicha z workiem wypełnionym przeróżnymi skarbami.
Świątynie, które można napotkać: Hachiman (bogini wojny), Susano-o (bóg wiatru) i podstawowe, czyli Izanagi, Izanami, Amaterasu.

Bushidō

Bushidō ( 武士道 bushi-dō, droga wojownika) - spisany zbiór zasad etycznych dla samurajów; kodeks wojskowy. Obowiązuje na terenach całego Yinzin i Teiz, wyznaczając sposób zachowania zarówno dla samurajów, jak i prostych ludzi. Jego główna filozofia przedstawia się w poniższych punktach, które definiują samuraja doskonałego.
Prawość i sprawiedliwość: "Prawość jest siłą wejścia bez wahania na drogę, którą wskazuje rozum, która każe umrzeć, gdy trzeba umrzeć, uderzyć, gdy trzeba uderzyć"
Odwaga i wytrwałość: "Należy wciąż hartować swoje męstwo, usiłować przewyższać w nim innych i nigdy nie czuć się gorszym od innych wojowników".
Dobroć i współczucie: "Wojownik, który na zewnątrz nie okazuje odwagi, a w sercu nie nagromadzi tyle współczucia, żeby mu pierś rozrywało, nie będzie umiał przestrzegać prawdziwych zasad rzemiosła wojennego. Samuraje zaś, którzy na jednym ramieniu dźwigają lojalność i oddanie wobec Lidera, a na drugim odwagę i współczucie, a dźwigają je w dzień i w nocy, aż do bólu ramion – w wystarczającym stopniu wypełniają swoją powinność. Samuraj z samą tylko odwagą, bez współczucia, niechybnie przepadnie".
Uprzejmość: "Cel każdej etykiety jest następujący: musisz w ten sposób ukształtować swoją duszę, by największy brutal nie odważył się zaczepić twojej osoby nawet wówczas, gdy najspokojniej sobie siedzisz".
Prawda i prawdomówność są celem nadrzędnym.
Samokontrola i samodoskonalenie: "Skoro staliśmy się lepsi niż wczoraj, od jutra zacznijmy się doskonalić; przez całe życie, dzień po dniu, trzeba dążyć do perfekcji. To też nie kończy się nigdy".
Wierność: "Czyż jest coś równie czystego i wzniosłego, jak odrzucenie swego życia w imię spełnienia obowiązku? Jeśli ktoś w imię obowiązku odrzuca własne życie, to wszyscy bogowie niebios z pewnością go ochronią".
Honor: "Można żyć, kiedy żyć się godzi, i umrzeć, kiedy umrzeć trzeba".
Śmierć: "Sens bushidō odnalazłem w śmierci"